Хонандаи азиз, мо бо ҳунарманди маҳбуб Исматулло Холов ва фарзандонаш Нигораву Суруш сӯҳбате анҷом додем, ки фишурдаи онро манзури шумо мегардонем:
— Исматулло солҳои охир шуморо дар саҳнаи ҳунар намебинем. Чаро?
— Ҳар чиз давру замони худро дорад. Бигзор имрӯз ҷавонон рӯи саҳна ҳунарнамоӣ кунанд. Дар тамоми соҳа бояд ба ҷавонон такя кунем, барои онҳо роҳ кушоем. Онҳо, ки ояндаи мо ҳастанд, бигзор кори моро пеш баранд, рушд бахшанд. Читать далее